ΑΠΡ. 2008: Κυβερνητική “παράκληση”: Το ταχύτερο στην “Κακή Χούνη” τα σκουπίδια και των 10 Δήμων…

Στο “βρόντο” η άρνηση του Δημοτικού Συμβουλίου Αιγείρας

Σί­γου­ρα εί­ναι το με­γαλύ­τε­ρο πρό­βλη­μα που α­ντι­με­τω­πί­ζει ο Δή­μος Αι­γεί­ρας α­πό την ί­δρυ­σή του, αφού το Δη­μο­τι­κό Συμ­βού­λιο Αι­γεί­ρας βρί­σκε­ται στην κυ­ριο­λε­ξί­α με την πλάτη στον τοί­χο!

Το θέ­μα γνω­στό σε ό­λους, α­φού ο «Φ» α­πό τον Ια­νουάριο έ­χει κα­τα­γρά­ψει την κα­θο­λι­κή α­παί­τη­ση Δη­μάρ­χων και Πο­λι­τεί­ας για «προ­σω­ρι­νή φι­λο­ξε­νί­α» στην «Κα­κή Χού­νη» των σκου­πι­διών του μι­σού Νο­μού Αχα­ΐ­ας.

«Στου κου­φού την πόρ­τα», τε­λι­κά, α­πευ­θύν­θηκε η ο­μό­φω­νη α­πό­φα­ση – άρ­νη­ση του Δη­μο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου Αι­γεί­ρας, στην ο­ποί­α με­τα­ξύ άλ­λων α­να­φέ­ρε­ται ό­τι: Ό­λες οι ε­νέρ­γειες και α­πο­φά­σεις της Νομ. Αυτ/σης και της Περ. Δυτ. Ελ­λά­δος σχε­τι­κά με την κα­τα­σκευ­ή του έρ­γου “Β΄ φά­ση Χ.Υ.Τ.Α. Αι­γεί­ρας” στο Δή­μο μας εί­ναι ά­κυ­ρες και μη νό­μι­μες… (ο­λό­κλη­ρη η α­πό­φα­ση στη σε­λί­δα 4).

Σε α­πά­ντη­ση μά­λι­στα, ήρ­θε η το­πο­θέ­τη­ση «κα­τα­πέλ­της» του Υ­φυ­πουρ­γού Εσωτε­ρι­κών, ό­που στο “προς Αι­γει­ρά­τες” μήνυμά του τό­νι­σε ό­τι οι νό­μοι και οι α­πο­φά­σεις αλ­λά­ζουν, προ­μηνύ­ο­ντας τρο­πο­ποί­η­ση των δια­χει­ρι­στι­κών ε­νο­τή­των.

Ε­δώ και πολ­λά χρό­νια, ό­μως, το κυ­ρί­αρ­χο ε­πι­χεί­ρη­μα, που ή­ταν ό­τι  -η λει­τουρ­γί­α ΧΥ­ΤΑ σε κά­θε Δή­μο ισχυ­ρο­ποιεί τη θέ­ση του στην πε­ρι­φε­ρεια­κή πο­λι­τι­κή σκη­νή-, φαί­νε­ται να ανα­τρέ­πε­ται και ο Δή­μος Αι­γεί­ρας έ­χει να πα­λέ­ψει πλέ­ον με την ε­ξου­σί­α στα α­νώ­τα­τα κλι­μά­κιά της, η ο­ποί­α προ­σπα­θεί α­πε­γνω­σμέ­να να «μπα­λώ­σει» τα τερά­στια πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά προ­βλή­μα­τα, που ο Ελ­λη­νι­κός «ω­χα­δερ­φι­σμός» τα έ­χει βάλει χω­ρίς μα­κρό­πνο­ο σχε­δια­σμό «κά­τω α­πό το χα­λί».

Πα­ράλ­λη­λα, έ­να ση­μα­ντι­κό θέ­μα, το ο­ποί­ο δεν ή­ταν ευ­ρέ­ως γνω­στό, εί­ναι ό­τι η κα­τα­σκευα­σθεί­σα «λε­κά­νη» του ΧΥ­ΤΑ Αι­γεί­ρας μό­νο με τους τρεις Δή­μους θα λει­τουρ­γή­σει για 11 χρό­νια!

Σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση, πάντως, ο Δή­μος Αι­γεί­ρας, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό την τρο­πή που θα πά­ρουν τα πράγ­μα­τα, προ­σπα­θεί να βρει συμ­μά­χους, ώ­στε να λύ­σει έ­στω και βρα­χυ­πρό­θε­σμα τα σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα που σί­γου­ρα α­να­κύ­πτουν πλέ­ον, ό­πως αυ­τό με τα υ­γρά α­πό­βλητα που με­τα­φέ­ρει το Αι­γει­ρά­τι­κο βυ­τιο­φό­ρο α­πό την ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή. 

Αν δηλ. ε­νερ­γο­ποι­η­θεί η Αι­γιώ­τι­κη «έν­στα­ση – α­πει­λή» πε­ρί α­μοι­βαιό­τη­τας (παίρ­νε­τε σκου­πί­δια – παίρ­νου­με βό­θρους), θα πρέ­πει να βρε­θεί άλ­λος βιο­λογι­κός που θα πη­γαί­νουν στο ε­ξής τα Αι­γει­ρά­τι­κα και ό­χι μό­νο βο­θρο­λύ­μα­τα (π.χ. Πά­τρα, Ξυ­λό­κα­στρο κλπ).