Με τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις μπήκε το νέο έτος στην Αιγείρα. Ποτέ δεν θα θέλαμε να ξεκινήσουμε έτσι τις πρώτες φράσεις του 2002. Γεγονός είναι όμως ότι όσο και να προσπαθείς να το αποφύγεις δεν μπορείς.
Όποιο δρόμο και να ακολουθήσεις θα σε βγάλει στην παραλία. Και το θέαμα είναι ανατριχιαστικό!
Η γραφική παραλιακή οδός έγινε “μπάχαλο”…
Μια άμορφη μάζα από κομμάτια τσιμέντου, τεράστιους ογκόλιθους, επικίνδυνες τρύπες, είναι αυτό που απέμεινε από τον πάλαι ποτέ πολυσύχναστο αυτό δρόμο.
Όλα αυτά πέντε μήνες πριν το καλοκαίρι και με δεδομένο ότι οι βοριάδες θα εξακολουθήσουν να καταστρέφουν τα λίγα μέτρα που ακόμα αντιστέκονται.
Φυσικά δεν είναι κάτι που προέκυψε ξαφνικά. Το γνωρίζαμε όλοι, απλώς δεν διακινδυνεύαμε να βάλουμε την ακριβή ημερομηνία λήξεως του παραλιακού.
Αρκετοί αναγνώστες μας θα θυμούνται την αρχική αναφορά του “Φ” πριν ακριβώς πέντε χρόνια, όταν ο τίτλος “ΛΙΜΑΝΙ Η ΑΙΓΕΙΡΑ;” προανήγγειλε το σημερινό κατάντημα του δρόμου, με αποκλειστική συνέντευξη του καθηγητή ακτομηχανικής του Πολυτεχνείου κ. Μουντζούρη.
Ποιοι δεν θυμούνται άλλωστε το βούλιαγμα της πλατείας τον Μάρτιο του 1997 όταν “τα μποφόρ ολοκλήρωσαν την καταστροφή”, καθώς και την προτροπή μας τον Ιούνιο του 1998 να “ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΥΜΑΤΑ” μήπως και διατηρηθεί η παραλία. Ήταν σίγουρα μια καλή ευχή που “έπιασε” για τρεισήμισι μόνο χρόνια…
Τώρα πλέον οι ευχές, απ’ ότι αποδεικνύεται, δεν πιάνουν και το μόνο που χρειάζεται είναι ΈΡΓΟ.
Έργο, πολύχρονο και πολυδάπανο. Έργο, που θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό ώστε να υπήρχε προοπτική ολοκλήρωσής του την επόμενη τριετία.
Η δικαιολογία, ότι περιμένουμε την περιβόητη οριοθέτηση του Αιγιαλού της Αιγείρας είναι μεν υπαρκτή αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να είναι το άλλοθι του διοικητικού μηχανισμού σταυρώνοντας τα χέρια στην επερχόμενη ολοκληρωτική τουριστική καταστροφή της περιοχής.
Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες, η οριοθέτηση του Αιγιαλού προχωρά με γοργούς ρυθμούς και σύντομα το πρόβλημα αυτό θα έχει λήξει (Νέος Νόμος για τον Αιγιαλό και την Παραλία κλπ).
Από εκεί και πέρα όμως ξεκινούν τα πολύ δύσκολα. Το πώς δηλ. η Δημοτική Αρχή θα χειρισθεί το θέμα στο εξής.
Έχει προσκαλέσει ο Δήμος το Νομαρχιακό Συμβούλιο και τους αρμόδιους των Υπουργείων για μια κατεπείγουσα επιτόπου πραγματογνωμοσύνη και εάν όχι, πότε θα γίνει αυτό;
Έχει καταργηθεί σε όλο το μήκος της παραλίας ο αγωγός ύδρευσης που είναι διάτρητος και εγκυμονεί μεγάλο κίνδυνο στην υγεία των πολιτών εάν εισρεύσει στο δίκτυο θαλασσόνερο;
Έχουν αντιληφθεί οι αρμόδιοι ότι πρέπει να ξεχάσουν τα μέχρι τώρα πρόχειρα μπαλώματα που είναι άκρως επικίνδυνα, αντιοικονομικά και πρωτίστως ΠΑΡΑΝΟΜΑ;
Μπαίνουμε λοιπόν σε μία πολύ μεγάλη περιπέτεια που είναι αβέβαιο πότε και πως θα τελειώσει.
Μπορεί βέβαια να έχουμε σύντομα την απαραίτητη οριοθέτηση του αιγιαλού, δεν θα έχουμε όμως τις απαιτούμενες μελέτες για τη διάβρωση της ακτής, ούτε τις μελέτες κατασκευής του δρόμου.
Και φυσικά ούτε λόγος γίνεται για την εξεύρεση των εκατοντάδων εκατομμυρίων που απαιτούνται για την ολοκληρωτική ανακατασκευή των 860 περίπου μέτρων της μισοκατεστραμμένης οδού (μαζί με την πλατεία της οποίας μεγάλο τμήμα στέκεται στον αέρα!).
Με λίγα λόγια το ερώτημα είναι, πόσος χρόνος απαιτείται στο εξής για τις μελέτες, πόσος για τη λήψη απόφασης χρηματοδότησης, πότε και αν θα βρεθούν τα χρήματα, πότε θα εκταμιευθούν, πότε και ποιος θα αναλάβει την εκτέλεσή του (Δήμος ή Νομαρχία) κλπ.
Ο χρόνος που τρέχει είναι σε βάρος της διατήρησης του καλοκαιρινού τουρισμού και οι όποιες ενέργειες πρέπει να ξεκινήσουν …ΧΘΕΣ.
Φανταστείτε όταν σε μερικούς μήνες οι εναπομείναντες παραθεριστές της Αιγείρας, αλλά και εμείς οι ίδιοι, αντικρίσουμε ένα “βομβαρδισμένο” δρόμο που πρέπει να τον εμπιστευόμαστε για τους ηλικιωμένους και τα μικρά παιδιά.
Χαρακτηριστική είναι και η φράση κάποιου φίλου αθηναίου που είχε έρθει τα Χριστούγεννα: “Όμορφη η Αιγείρα, υπάρχουν όμως δεκάδες άλλες παραλίες χωρίς τρύπες…” Καταλάβαμε ότι μας αποχαιρέτησε οριστικά!
Όλα τα παραπάνω είναι μια κραυγή αγωνίας όσων αγαπούν τον τόπο και ενδιαφέρονται για την ανάπτυξή του ή στη χειρότερη περίπτωση στην αποφυγή της παραπέρα υποβάθμισής του.
Ο χαμένος χρόνος πρέπει να αναπληρωθεί ταχύτατα γιατί σε διαφορετική περίπτωση η ευθύνες θα είναι τεράστιες. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ
Όποιο δρόμο και να ακολουθήσεις θα σε βγάλει στην παραλία. Και το θέαμα είναι ανατριχιαστικό!
Η γραφική παραλιακή οδός έγινε “μπάχαλο”…
Μια άμορφη μάζα από κομμάτια τσιμέντου, τεράστιους ογκόλιθους, επικίνδυνες τρύπες, είναι αυτό που απέμεινε από τον πάλαι ποτέ πολυσύχναστο αυτό δρόμο.
Όλα αυτά πέντε μήνες πριν το καλοκαίρι και με δεδομένο ότι οι βοριάδες θα εξακολουθήσουν να καταστρέφουν τα λίγα μέτρα που ακόμα αντιστέκονται.
Φυσικά δεν είναι κάτι που προέκυψε ξαφνικά. Το γνωρίζαμε όλοι, απλώς δεν διακινδυνεύαμε να βάλουμε την ακριβή ημερομηνία λήξεως του παραλιακού.
Αρκετοί αναγνώστες μας θα θυμούνται την αρχική αναφορά του “Φ” πριν ακριβώς πέντε χρόνια, όταν ο τίτλος “ΛΙΜΑΝΙ Η ΑΙΓΕΙΡΑ;” προανήγγειλε το σημερινό κατάντημα του δρόμου, με αποκλειστική συνέντευξη του καθηγητή ακτομηχανικής του Πολυτεχνείου κ. Μουντζούρη.
Ποιοι δεν θυμούνται άλλωστε το βούλιαγμα της πλατείας τον Μάρτιο του 1997 όταν “τα μποφόρ ολοκλήρωσαν την καταστροφή”, καθώς και την προτροπή μας τον Ιούνιο του 1998 να “ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΥΜΑΤΑ” μήπως και διατηρηθεί η παραλία. Ήταν σίγουρα μια καλή ευχή που “έπιασε” για τρεισήμισι μόνο χρόνια…
Τώρα πλέον οι ευχές, απ’ ότι αποδεικνύεται, δεν πιάνουν και το μόνο που χρειάζεται είναι ΈΡΓΟ.
Έργο, πολύχρονο και πολυδάπανο. Έργο, που θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό ώστε να υπήρχε προοπτική ολοκλήρωσής του την επόμενη τριετία.
Η δικαιολογία, ότι περιμένουμε την περιβόητη οριοθέτηση του Αιγιαλού της Αιγείρας είναι μεν υπαρκτή αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να είναι το άλλοθι του διοικητικού μηχανισμού σταυρώνοντας τα χέρια στην επερχόμενη ολοκληρωτική τουριστική καταστροφή της περιοχής.
Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες, η οριοθέτηση του Αιγιαλού προχωρά με γοργούς ρυθμούς και σύντομα το πρόβλημα αυτό θα έχει λήξει (Νέος Νόμος για τον Αιγιαλό και την Παραλία κλπ).
Από εκεί και πέρα όμως ξεκινούν τα πολύ δύσκολα. Το πώς δηλ. η Δημοτική Αρχή θα χειρισθεί το θέμα στο εξής.
Έχει προσκαλέσει ο Δήμος το Νομαρχιακό Συμβούλιο και τους αρμόδιους των Υπουργείων για μια κατεπείγουσα επιτόπου πραγματογνωμοσύνη και εάν όχι, πότε θα γίνει αυτό;
Έχει καταργηθεί σε όλο το μήκος της παραλίας ο αγωγός ύδρευσης που είναι διάτρητος και εγκυμονεί μεγάλο κίνδυνο στην υγεία των πολιτών εάν εισρεύσει στο δίκτυο θαλασσόνερο;
Έχουν αντιληφθεί οι αρμόδιοι ότι πρέπει να ξεχάσουν τα μέχρι τώρα πρόχειρα μπαλώματα που είναι άκρως επικίνδυνα, αντιοικονομικά και πρωτίστως ΠΑΡΑΝΟΜΑ;
Μπαίνουμε λοιπόν σε μία πολύ μεγάλη περιπέτεια που είναι αβέβαιο πότε και πως θα τελειώσει.
Μπορεί βέβαια να έχουμε σύντομα την απαραίτητη οριοθέτηση του αιγιαλού, δεν θα έχουμε όμως τις απαιτούμενες μελέτες για τη διάβρωση της ακτής, ούτε τις μελέτες κατασκευής του δρόμου.
Και φυσικά ούτε λόγος γίνεται για την εξεύρεση των εκατοντάδων εκατομμυρίων που απαιτούνται για την ολοκληρωτική ανακατασκευή των 860 περίπου μέτρων της μισοκατεστραμμένης οδού (μαζί με την πλατεία της οποίας μεγάλο τμήμα στέκεται στον αέρα!).
Με λίγα λόγια το ερώτημα είναι, πόσος χρόνος απαιτείται στο εξής για τις μελέτες, πόσος για τη λήψη απόφασης χρηματοδότησης, πότε και αν θα βρεθούν τα χρήματα, πότε θα εκταμιευθούν, πότε και ποιος θα αναλάβει την εκτέλεσή του (Δήμος ή Νομαρχία) κλπ.
Ο χρόνος που τρέχει είναι σε βάρος της διατήρησης του καλοκαιρινού τουρισμού και οι όποιες ενέργειες πρέπει να ξεκινήσουν …ΧΘΕΣ.
Φανταστείτε όταν σε μερικούς μήνες οι εναπομείναντες παραθεριστές της Αιγείρας, αλλά και εμείς οι ίδιοι, αντικρίσουμε ένα “βομβαρδισμένο” δρόμο που πρέπει να τον εμπιστευόμαστε για τους ηλικιωμένους και τα μικρά παιδιά.
Χαρακτηριστική είναι και η φράση κάποιου φίλου αθηναίου που είχε έρθει τα Χριστούγεννα: “Όμορφη η Αιγείρα, υπάρχουν όμως δεκάδες άλλες παραλίες χωρίς τρύπες…” Καταλάβαμε ότι μας αποχαιρέτησε οριστικά!
Όλα τα παραπάνω είναι μια κραυγή αγωνίας όσων αγαπούν τον τόπο και ενδιαφέρονται για την ανάπτυξή του ή στη χειρότερη περίπτωση στην αποφυγή της παραπέρα υποβάθμισής του.
Ο χαμένος χρόνος πρέπει να αναπληρωθεί ταχύτατα γιατί σε διαφορετική περίπτωση η ευθύνες θα είναι τεράστιες. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ
