«Η έκθεσή μου, ξεκινάει από εκείνη την στιγμή, και είναι ανοιχτή για όλους. Ότι θα εκθέσω, θα κατασκευασθεί, μέσα στον ίδιο τον χώρο. Δεν θα φύγω από τον χώρο, μέχρι να τελειώσω, ούτε για να πάω στο σπίτι μου να κοιμηθώ. Ελπίζω και εύχομαι ο καιρός να είναι σύμμαχός μου, να στεγνώνουν γρήγορα τα χρώματα. Στις αρχές Ιουλίου 2017, ήρθε αυτή η φωτεινή ακτίνα, η «φλασιά»!! Πήρα 2 χαρτιά Α4, τα κόλλησα κατά μήκος, σχεδίασα γρήγορα γρήγορα με το μολύβι μου την «ιδέα», και με δύο μανταλάκια την κρέμασα στην σίτα του τζακιού μου. ‘Έγινε... «42 μίλια δρόμος»1975 μέχρι 2017... 42 χρόνια...Το Κέντρο Συλλογικής Καλλιτεχνικής Δραστηριότητας ΣΥΝ, είναι μιά ιδέα, που ξεκίνησε το 1975, αμέσως μετά την μεταπολίτευση, από τον ζωγράφο και δάσκαλο Θεόδωρο Πάντο, και μερικούς ονειροπόλους εικαστικούς καλλιτέχνες, όχι μόνον σαν χώρος Τέχνης, αλλά και σαν εστία εκπαίδευσης και διακίνησης ιδεών και ιδεωδών, ελευθερίας, ήθους και δημιουργίας.
Έγινα κομμάτι αυτής της Ιδέας, στις αρχές της δεκαετίας το 80, τότε που η επαναστατικότητα και η βεβαιότητά μας θεωρούσε δεδομένο ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο. Η Τέχνη, όπως και κάθε μορφή Γνώσης και έκφρασης του βίου μας, είναι, και οφείλει να είναι Πολιτική Πράξη. Εκείνα τα χρόνια, ήταν πραγματικά πολύ δημιουργικά, όλα ήσαν καινούργια, όλα ήσαν έκπληξη, όλα ήσαν όμορφα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Αισθητική είναι η ύψιστη Ηθική. Ωστόσο οι «ομάδες», έχοντας αυτοπεριορισμούς και αυτοπροστασίες, συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις, είναι σχεδόν αδύνατον να παραμείνουν αναλλοίωτες, στατικές. Σκοντάφτουν είτε στον εγωισμό, είτε στην διαφορετική εξέλιξη των ατόμων που τις απαρτίζουν. Για εμένα, ήταν η ώρα να «ταξιδέψω» αλλού.
Πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια από τότε. Εργάστηκα και ταξίδεψα σε άλλους προορισμούς, η ιδεολογία και η αντίληψη για την Εικαστική μου δημιουργία και την ζωή από εκείνα τα χρόνια, ζωντανή και παρούσα σε κάθε μου βήμα. Η επιστροφή μου σε αυτόν τον τόπο του Συν από τον περασμένο χειμώνα, δεν έχει να κάνει καθόλου με νοσταλγία ή ρομαντισμό. Άλλωστε από χαρακτήρα, δεν είμαι καθόλου έτσι. Έχει μάλλον να κάνει με την ανάγκη μου, με το χρέος μου να ολοκληρώσω αυτόν τον προορισμό που ξεκίνησα στα πολύ νεανικά μου χρόνια. Δεν είμαι άνθρωπος που ονειρεύομαι, είμαι άνθρωπος που πράττω «κατά το χρεών». Από εκείνη την ώρα, ξεκίνησε το βάσανό μου. «Τι έκθεση να κάνω; Τι concept»;
Ήθελα κάτι που να εκφράζει αυτήν την πορεία του ΣΥΝ, μέσα από την δική μου αισθητική αντίληψη, μέσα από τα δικά μου υλικά, μέσα από τις δικές μου φόρμες, να εκφράσω το περιεχόμενο 42 χρόνων αυτού του χώρου, αυτού του «δρόμου».
Στις αρχές Ιουλίου 2017, ήρθε αυτή η φωτεινή ακτίνα, η «φλασιά»!! Πήρα 2 χαρτιά Α4, τα κόλλησα κατά μήκος, σχεδίασα γρήγορα γρήγορα με το μολύβι μου την «ιδέα», και με δύο μανταλάκια την κρέμασα στην σίτα του τζακιού μου. ‘Έγινε... «42 μίλια δρόμος». ..... 1975 μέχρι 2017... 42 χρόνια.
Πηγαίνω στον χώρο του ΣΥΝ, Τοσίτσα 17 στα Εξάρχεια, στις 25 Σεπτεμβρίου 2017, ημέρα Δευτέρα χωρίς έργα από το ατελιέ μου. Μόνον με τα υλικά μου, πρωί πρωί. Η έκθεσή μου, ξεκινάει από εκείνη την στιγμή, και είναι ανοιχτή για όλους. Ότι θα εκθέσω, θα κατασκευασθεί, μέσα στον ίδιο τον χώρο. Δεν θα φύγω από τον χώρο, μέχρι να τελειώσω, ούτε για να πάω στο σπίτι μου να κοιμηθώ. Ελπίζω και εύχομαι ο καιρός να είναι σύμμαχός μου, να στεγνώνουν γρήγορα τα χρώματα. Την Τετάρτη, στις 27 Σεπτεμβρίου στις 7 η ώρα το βράδυ, όλα θα είναι έτοιμα, για αυτό που θα λέγαμε επίσημα εγκαίνια. Η όλη διαδικασία υλοποίησης της έκθεσης, θα βιντεοσκοπηθεί, θα μονταριστεί για το κοινό που θα προσέλθει, και θα αναρτηθεί στο You Tube.
Ελπίζω η φόρμα μου να εκφράζει το περιεχόμενο των 42 χρόνων.
Ευχαριστώ --- Ειρήνη Παγώνη- Λούτη »
