 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Μια καθηγήτρια νεκρή, περισσότερες από δεκαπέντε μαθήτριες –από 13 έως 16 ετών– τραυματίες, αλλά και ο οδηγός με τα δυο μικρά παιδιά του.
Το δυστύχημα συνέβη σε σημείο όπου ο δρόμος ήταν ευθύγραμμος και δικαιολογούσε την ταχύτητα του οχήματος. Εξάλλου δεν υπήρχαν λακκούβες ή στροφή που θα προκαλούσαν αιφνίδια αλλαγή πορείας. Κατά την αυτοψία δεν προέκυψε ότι το αυτοκίνητο είχε υποστεί κάποια βλάβη στο σύστημα διευθύνσεως.
Γι’ αυτό και το απέδωσαν στον οδηγό: «είτε εξ υπερκοπόσεως και συνεπεία ταύτης μειωμένης εντάσεως της προσοχής του έτι δε λόγω σωματικής τινός διαταραχής εκ της οποίας έχασε προς στιγμήν τας αισθήσεις του, απώλεσε τον έλεγχον του αυτοκινήτου ώστε να εκφύγη τούτο, ακυβέρνητον πλέον, επί της οδού».
Ένα ακόμη ενδεχόμενο που επιβεβαίωσαν και οι γιατροί ήταν ότι ο οδηγός είχε αρτηριακή πίεση πάνω από το κανονικό και λίγες μέρες πριν είχε λάβει εντολή να αποφεύγει τη χρήση οινοπνευματωδών ποτών. Πιθανόν ζαλίστηκε και έχασε τον έλεγχο. Έγραφε χαρακτηριστικά εφημερίδα της εποχής: «Η κακή υγεία του οδηγού που θα έπρεπε να είχεν αποσυρθή του επαγγέλ ματος κατά πάσαν πιθανότητα επροξένησε την τραγωδίαν της Αιγείρας καθ’ ην εφονεύθη η ατυχής καθηγήτρια και ετραυματίσθησαν κατά το μάλλον ή ήττον σοβαρώς 15 μαθήτριαι και ο ίδιος μετά του υιού και της θυγατρός του». Πολυαίμακτο αυτοκινητικό δυστύχημα συγκλονίζει την κοινωνία της γειτονικής πόλης και προκαλεί αίσθημα οδύνης. Οι μαθήτριες της Γ΄ και Δ΄ τάξεως του γυμνασίου θηλέων του Αιγίου ξεκινούν την εκδρομή τους νωρίς το πρωί για το Ξυλόκαστρο, όπου παραμένουν μέχρι τις πρώτες απογευματινές ώρες. Στο δρόμο της επιστροφής, σύμφωνα με το πρόγραμμα επρόκειτο να σταθμεύσουν για λίγο στην Αιγείρα.
Αναφέρεται χαραχτηριστικά: «Ενώ επέστρεφον το υπ’ αριθ. 56976 λεωφορείον ιδιοκτησίας …… οδηγούμενον υπό του ιδίου το οποίον, σημειωτέον ήτο το δεύτερο εις τη σειράν φέρον τας μαθήτριας του πρώτου τμήματος της τρίτης τάξεως ευρίσκετο εις απόστασιν 500 περίπου μέτρων από της Αιγείρας, εξέφυγε κατά την εφαπτομένην μιας στροφής της οδού εκτιναχθέν προς τα αριστερά και επέπεσεν επί μεγάλου ελαιοδένδρου. Εν συνεχεία του το έκλινε προς την αριστεράν πλευράν».
Η σύγκρουση είναι σφοδρότατη, σε τέτοιο βαθμό που το λεωφορείο σφηνώνεται και καταστρέφεται ολοσχερώς κάτω από τα μεγάλα κλαδιά της ελιάς.
Η εικόνα που δίνεται είναι συγκλονιστική: «Το όχημα κατά την πρόσκρουσίν του επί του ελαιοδένδρου, κατεστράφη ολοσχερώς. Το “καπό” εξεσφενδονίσθη προς τα άνω –γεγονός, το οποίον απετέλεσεν τη σωτηρίαν δια τας υπολοίπους μαθήτριας– τα καθίσματα συνεπιέσθησαν προς τα κάτω και αι μαθήτριαι εξεσφενδονίσθησαν δεξιά και αριστερά. Μια μαθήτρια εξεσφενδονίσθη εις απόστασιν 10 μέτρων. Της ατυχούς δόντια είχον διασκορπισθή επί του εδάφους»
Ένα άλλο ρεπορτάζ της εποχής συμπληρώνει με την ανατριχιαστική λεπτομέρεια: «Ως μάλιστα προκύπτει εκ των ανωτέρω τα ανύποπτα θύματα του δυστυχήματος διήλθον κάτωθι μιας πραγματικής λαιμητόμου, την οποίαν εσχημάτιζε το άνω μέρος του αμαξώματος μετά των υποστηλωμάτων όταν η βάσις του οχήματος απεκόπτετο εκ της συγκρούσεως και επροχώρα επί τρία μέτρα μόνη της επί των τροχών».
Ήταν θαύμα πως κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν θρηνούσαμε περισσότερα θύματα.
Μια νεκρή καθηγήτρια και δέκα επτά τραυματίες μαθήτριες υπήρξε ο απολογισμός του σπάνιου αυτού για τα χρονικά του Αιγίου δυστυχήματος.
«Ως εκ της μεγάλης ταχύτητος και του ισχυρού συγκλονισμού της συγκρούσεως καθώς και του γεγονότος ότι οι κλάδοι της ελαίας κάτωθι της οποίας ενεσφηνώθη το όχημα συνέθλιψαν το “καπό”, το αποτέλεσμα υπήρξε οικτρόν δια τας επιβαίνουσας. Αι πλαστοί τούτων τραυματισμένοι και αιμώζουσαι προσεπάθουν να εξέλθουν εσπευσμένως εκ του μοιραίου λεωφορείου δια της μιας θύρας και τίνες ακόμη δια των θρυμματισμένων παραθύρων πολλαπλασιόζουσαι εν τη απελπισία των τα τραύματα των». Εν τω μεταξύ φθάνουν τα άλλα δύο λεωφορεία και οι υπόλοιπες μαθήτριες μαζί με τους καθηγητές και τους οδηγούς προσπαθούν «εν μέσω πανδαιμονίου φωνών και αγωνιωδών επικλήσεων», ενώ καταφθάνουν και πολλοί κάτοικοι της Αιγείρας για να προσφέρουν την βοήθειά τους. Όσες μαθήτριες γλιτώνουν, έχουν υποστεί νευρικό σοκ και αρνούνται να επιστρέψουν οδικώς στο Αίγιο.
Αναφέρεται χαραχτηριστικά: «Ενώ επέστρεφον το υπ’ αριθ. 56976 λεωφορείον ιδιοκτησίας …… οδηγούμενον υπό του ιδίου το οποίον, σημειωτέον ήτο το δεύτερο εις τη σειράν φέρον τας μαθήτριας του πρώτου τμήματος της τρίτης τάξεως ευρίσκετο εις απόστασιν 500 περίπου μέτρων από της Αιγείρας, εξέφυγε κατά την εφαπτομένην μιας στροφής της οδού εκτιναχθέν προς τα αριστερά και επέπεσεν επί μεγάλου ελαιοδένδρου. Εν συνεχεία του το έκλινε προς την αριστεράν πλευράν».
Η σύγκρουση είναι σφοδρότατη, σε τέτοιο βαθμό που το λεωφορείο σφηνώνεται και καταστρέφεται ολοσχερώς κάτω από τα μεγάλα κλαδιά της ελιάς.
Η εικόνα που δίνεται είναι συγκλονιστική: «Το όχημα κατά την πρόσκρουσίν του επί του ελαιοδένδρου, κατεστράφη ολοσχερώς. Το “καπό” εξεσφενδονίσθη προς τα άνω –γεγονός, το οποίον απετέλεσεν τη σωτηρίαν δια τας υπολοίπους μαθήτριας– τα καθίσματα συνεπιέσθησαν προς τα κάτω και αι μαθήτριαι εξεσφενδονίσθησαν δεξιά και αριστερά. Μια μαθήτρια εξεσφενδονίσθη εις απόστασιν 10 μέτρων. Της ατυχούς δόντια είχον διασκορπισθή επί του εδάφους»
Ένα άλλο ρεπορτάζ της εποχής συμπληρώνει με την ανατριχιαστική λεπτομέρεια: «Ως μάλιστα προκύπτει εκ των ανωτέρω τα ανύποπτα θύματα του δυστυχήματος διήλθον κάτωθι μιας πραγματικής λαιμητόμου, την οποίαν εσχημάτιζε το άνω μέρος του αμαξώματος μετά των υποστηλωμάτων όταν η βάσις του οχήματος απεκόπτετο εκ της συγκρούσεως και επροχώρα επί τρία μέτρα μόνη της επί των τροχών».
Ήταν θαύμα πως κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν θρηνούσαμε περισσότερα θύματα.
Μια νεκρή καθηγήτρια και δέκα επτά τραυματίες μαθήτριες υπήρξε ο απολογισμός του σπάνιου αυτού για τα χρονικά του Αιγίου δυστυχήματος.
«Ως εκ της μεγάλης ταχύτητος και του ισχυρού συγκλονισμού της συγκρούσεως καθώς και του γεγονότος ότι οι κλάδοι της ελαίας κάτωθι της οποίας ενεσφηνώθη το όχημα συνέθλιψαν το “καπό”, το αποτέλεσμα υπήρξε οικτρόν δια τας επιβαίνουσας. Αι πλαστοί τούτων τραυματισμένοι και αιμώζουσαι προσεπάθουν να εξέλθουν εσπευσμένως εκ του μοιραίου λεωφορείου δια της μιας θύρας και τίνες ακόμη δια των θρυμματισμένων παραθύρων πολλαπλασιόζουσαι εν τη απελπισία των τα τραύματα των». Εν τω μεταξύ φθάνουν τα άλλα δύο λεωφορεία και οι υπόλοιπες μαθήτριες μαζί με τους καθηγητές και τους οδηγούς προσπαθούν «εν μέσω πανδαιμονίου φωνών και αγωνιωδών επικλήσεων», ενώ καταφθάνουν και πολλοί κάτοικοι της Αιγείρας για να προσφέρουν την βοήθειά τους. Όσες μαθήτριες γλιτώνουν, έχουν υποστεί νευρικό σοκ και αρνούνται να επιστρέψουν οδικώς στο Αίγιο.
Έτσι ο τότε πρόεδρος της Αιγείρας αναλαμβάνει να τις φιλοξενήσει έως ότου επιβιβαστούν στο τρένο. Η άτυχη καθηγήτρια, 45 ετών, «σβήνει» κατά τη μεταφορά της. Ας σημειωθεί ότι λίγο πριν το δυστύχημα είχε καταλάβει τη θέση στο μπροστινό κάθισμα, εκεί όπου καθόταν η σύζυγος του οδηγού, η οποία τελικά δεν έπαθε τίποτε.
Την επομένη γίνεται η κηδεία της από το Μητροπολιτικό ναό. Συγκινητικό είναι το θέαμα των μαθητριών που ακολουθούν το φέρετρο της αγαπημένης τους καθηγήτριας κρατώντας κάνιστρα με άνθη. Οι πιο σοβαρά τραυματισμένες έχουν κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. «Η κατάστασις δύο εκ των νοσηλευομένων μαθητριών είναι σοβαρά. Ιδιαιτέρως της πρώτης, ήτις φέρει κατάγματα εις τας χείρας και τους πόδας, καθώς και άλλα μέρη του σώματος της, η κατάστασις εμπνέει ανησυχίας»
Πού οφείλετο;
Αμέσως άρχισε η αναζήτηση των αιτιών του δυστυχήματος. Αναφέρει κάποιο από τα ρεπορτάζ: «Άλλη μαθήτρια πάλιν είπεν ότι αντελήφθη τον οδηγόν μορφάζοντα εκ πόνου και υψώνοντας τάς χείρας, και ετέρα ότι ούτος έτρεχε δια να προσπεράση το προηγούμενον λεωφορείον. Πάντως όλαι αι μαρτυρίαι εγένοντο υπό το κράτος της ταραχής και δεν κατέστη δυνατόν να διευκρινιστούν τα αίτια. Την στιγμήν του δυστυχήματος το αυτοκίνητον εδονείτο από τα χαρούμενα άσματα των μαθητριών και η σύγκρουσις υπήρξεν τόσον αστραπιαία ώστε δεν επέτρεπε ψύχραιμους παρατηρήσεις»...
Πού οφείλετο;
Αμέσως άρχισε η αναζήτηση των αιτιών του δυστυχήματος. Αναφέρει κάποιο από τα ρεπορτάζ: «Άλλη μαθήτρια πάλιν είπεν ότι αντελήφθη τον οδηγόν μορφάζοντα εκ πόνου και υψώνοντας τάς χείρας, και ετέρα ότι ούτος έτρεχε δια να προσπεράση το προηγούμενον λεωφορείον. Πάντως όλαι αι μαρτυρίαι εγένοντο υπό το κράτος της ταραχής και δεν κατέστη δυνατόν να διευκρινιστούν τα αίτια. Την στιγμήν του δυστυχήματος το αυτοκίνητον εδονείτο από τα χαρούμενα άσματα των μαθητριών και η σύγκρουσις υπήρξεν τόσον αστραπιαία ώστε δεν επέτρεπε ψύχραιμους παρατηρήσεις»...
