ΙΟΥΝ. 2009: “Μπαχαλο” η Αχαϊκή περιβαλλοντική πολιτική!

Άλυτα… Λύματα

Ση­μα­ντι­κό­τα­τη και με μεγά­λη συμ­με­το­χή πο­λι­τι­κών πα­ρα­γό­ντων τής Α­χα­ΐ­ας, ή­ταν η σύ­σκε­ψη που πραγ­ματο­ποι­ή­θη­κε το με­ση­μέ­ρι τής 22ας Μα­ΐ­ου στην Α­κρά­τα, με θέ­μα το πρό­βλη­μα διά­θε­σης των βο­θρο­λυ­μά­των τής Ανα­το­λι­κής Αι­για­λεί­ας.

Τρεις και πλέ­ον ώ­ρες οι πα­ρευ­ρι­σκό­με­νοι, στην κα­τά­με­στη αί­θου­σα του Δη­μοτι­κού συμ­βου­λί­ου Α­κρά­τας, προ­σπά­θη­σαν να ε­ντο­πί­σουν τη ρί­ζα τού κα­κού και να λύ­σουν τον “γόρ­διο δε­σμό” της μη ύ­παρξης πλέ­ον χώ­ρου υ­πο­δο­χής των λυ­μά­των των τριών Δή­μων.

Ευ­θεί­ες βο­λές κα­τά του Δη­μάρ­χου Αι­γί­ου Α­πό­στο­λου Κα­ρα­φω­τιά, ε­κτό­ξευ­σε ο Δή­μαρ­χος Α­κρά­τας Πά­νος Με­λής, λέ­γο­ντας, ό­τι υ­πήρ­χε μό­νο έ­να πρό­βλη­μα με τη μη ύ­παρ­ξη ΧΥ­ΤΑ στην κε­ντρι­κή Α­χα­ΐ­α και ο α­πο­κλει­σμός μας α­πό τον βιο­λογι­κό τού Αι­γί­ου δη­μιούρ­γη­σε δεύ­τε­ρο και πο­λύ με­γά­λο, ε­πι­ση­μαί­νο­ντας ό­τι τα προ­η­γού­με­να χρό­νια η Α­κρά­τα εί­χε βο­η­θή­σει πολ­λές φο­ρές το Αί­γιο παίρ­νοντας σκου­πί­δια στην μέ­χρι πρό­σφα­τα λει­τουρ­γού­σα χω­μα­τε­ρή του.

Α­πό την πλευ­ρά του ο Δή­μαρ­χος Αι­γεί­ρας τό­νι­σε, ό­τι οι ό­ποιες πα­ρα­πέ­ρα ε­νέργειες πρέ­πει να ε­στιά­ζο­νται μό­νο στα υ­γρά α­πό­βλη­τα χω­ρίς κα­μί­α συ­σχέ­τιση με τα στε­ρε­ά, α­φού ο σχε­δια­σμός εί­ναι πλέ­ον και νο­μι­κά δε­σμευ­τι­κός.

Συ­ζη­τή­θη­κε και το θέ­μα της α­πόρ­ρι­ψης των α­σφα­λι­στι­κών μέ­τρων των Δή­μων Αι­γεί­ρας, Α­κρά­τας, Δια­κο­πτού, α­πό το Πρω­το­δι­κεί­ο Αι­γί­ου με το αι­τιο­λο­γι­κό ό­τι δεν υ­πάρ­χει πλέ­ον σύμ­βα­ση του Αι­γί­ου με τους τρεις Δή­μους. Για το θέ­μα αυ­τό ο αρ­χη­γός τής Α­ντι­πο­λί­τευ­σης Αι­γεί­ρας Πά­νος Γιαν­νού­λης ε­πι­σή­μα­νε, ό­τι ή­ταν λά­θος η υ­πο­γρα­φή μό­νο 18ά­μη­νης σύμ­βα­σης με το Αί­γιο, α­φού α­μέ­σως με­τά τη λή­ξη της (τέ­λος 2008) το Αί­γιο έ­κλει­σε το βιο­λο­γι­κό.

Μια α­κό­μα α­ξιο­πρό­σε­κτη το­πο­θέ­τη­ση ή­ταν του Προ­έ­δρου του Δ.Σ. Αι­γεί­ρας Χρή­στου Λυ­μπε­ρό­που­λου ο ο­ποί­ος υ­πεν­θύ­μι­σε τον προ δε­κα­ε­τί­ας σχε­δια­σμό, ότι δηλ. η Αι­γεί­ρα θα πά­ρει τα σκου­πί­δια και η Α­κρά­τα τα λύ­μα­τα, το­νί­ζο­ντας με νόημα: Η Αι­γεί­ρα α­ντα­πο­κρί­θη­κε α­πό­λυ­τα στον σχε­δια­σμό.

Βέ­βαια οι ε­ξε­λί­ξεις, του­λά­χι­στον σε ε­πί­πε­δο “πο­λι­τι­κών από­ψε­ων”, εί­ναι τό­σο ρα­γδαί­ες, που τα συ­μπε­ρά­σμα­τα της σύσκε­ψης της Α­κρά­τας θα μπο­ρούν να ανα­φερ­θούν πλέ­ον ως ξε­πε­ρα­σμέ­να και το τι θα γί­νει στο ά­με­σο και α­πώ­τε­ρο “πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό” μέλ­λον της Α­χα­ΐ­ας, ου­δείς μπο­ρεί να “προφη­τεύ­σει”.

Για πα­ρά­δειγ­μα, λί­γες ώ­ρες πριν ο­λο­κλη­ρω­θεί η πα­ρού­σα έκ­δο­ση, ο Δή­μαρ­χος Α­κρά­τας ζή­τη­σε α­πό τον Νο­μάρ­χη να κη­ρύ­ξει το Δή­μο Α­κρά­τας σε κα­τά­στα­ση έκτα­κτης α­νά­γκης, πράγ­μα που δεν έ­γι­νε α­πο­δε­κτό, φέρ­νο­ντας έ­τσι τις πο­λιτι­κές σχέ­σεις των δύ­ο αν­δρών σε ο­ρια­κό ση­μεί­ο.

Ο Νο­μάρ­χης, πά­ντως, την Πέ­μπτη 4 Ιου­νί­ου, έ­στει­λε κλι­μά­κιο των υ­γειο­νο­μι­κών υ­πη­ρε­σιών στην Α­κρά­τα, προκει­μέ­νου να ε­κτι­μή­σουν την κα­τά­στα­ση α­πό την α­δυ­να­μί­α τού Δή­μου να δια­χει­ρι­στεί πλέ­ον τον ό­γκο των λυ­μά­των του.