Είναι το κυρίαρχο θέμα συζήτησης πολλών αγανακτισμένων πολιτών, οι ανάγκες τής υγείας των οποίων, επιβάλλουν την επίσκεψη στο ιατρείο τής Αιγείρας. Οι ατελείωτες ώρες αναμονής και …υπομονής, τους εξαντλούν και κυρίως τους ηλικιωμένους.
Ενδεικτική και η φωτογραφία πού πήραμε γύρω στα τέλη Ιουλίου. -Σήμερα, είμαστε πολύ λίγοι, μου είπε κάποια κυρία. -Πού να δεις προχθές τι γινότανε. Εγώ ήρθα να γράψω χάπια για την πίεση και όταν φύγω θα πάρω ηρεμιστικά…
Τις περισσότερες φορές, τα βάζουνε και με τον εκάστοτε γιατρό. Τι να σου κάνει όμως ένας άνθρωπος, πώς να τους προλάβει όλους. Και να ήτανε και κάθε μέρα ανοικτό το ιατρείο;
Δεν το κλείνουν καλύτερα, για να μη βρίζουνε λάθος ανθρώπους. Βέβαια, σιγά μην στενοχωρηθεί κανένας εδώ στην Αιγείρα! Ακόμα δεν στέρεψαν τα “δάκριά μας” για το ταχυδρομείο, την αστυνομία κλπ.
Κάποτε, πάνε τριάντα και… χρόνια, όταν ο πληθυσμός τής περιοχής ήταν περίπου ο μισός, το ιατρείο τής Αιγείρας είχε στελεχωθεί με δύο γιατρούς και πλήρες υγειονομικό προσωπικό. Σήμερα, που η περιοχή έχει υπερτριπλάσιους μόνιμους και εποχιακούς κατοίκους και η Αιγείρα “αναβαθμίσθηκε” σε έδρα Δήμου, αντί να απαιτηθεί ή αναβάθμιση και του ιατρείου, το αφήνουμε να (υπο)λειτουργεί “υποβαθμισμένο”.