Είναι βέβαιο ότι, αν βγει
«παραέξω» το πώς μέχρι τώρα έχουμε χειριστεί εδώ στην Αιγείρα την υπόθεση του
τρένου, θα υπάρξει τεράστιο ενδιαφέρον από πανεπιστήμια που διδάσκουν
«κοινωνική ψυχολογία», «πολιτική επικοινωνία» κλπ. Πού θα βρουν καλύτερη
ευκαιρία για πρακτική εξάσκηση των φοιτητών τους, οι οποίοι θα διδαχτούν από
πρώτο χέρι, πώς εξηγούνται στην ανθρώπινη συμπεριφορά οι θεωρίες τού
«στρουθοκαμηλισμού», του «ωχαδερφισμού», του «πέρα βρέχει» κ.ο.κ.
Ίσως τα συμπεράσματα των
ερευνών τους βοηθήσουν να καταλάβουμε τι ακριβώς μας συμβαίνει εδώ στην
Αιγείρα…
Μήπως βάλαμε όλοι
παρωπίδες και ενώ βλέπουμε τα μηχανήματα να έχουν «ισοπεδώσει» σχεδόν τη μισή
διαδρομή τής χάραξης της νέας σιδηροδρομικής γραμμής (στην Αιγείρα, στην
Πεταλού – Ροζενά, στην Ακράτα, στον Πλάτανο), εμείς εδώ συζητάμε ακόμα αν θα
περάσει το τρένο μέσα από το χωριό;
Είναι δυνατόν να
ακούγονται μέχρι σήμερα στην πλατεία τέτοιοι διάλογοι; «Κάτι μπορεί να γίνει
ακόμα και τώρα, υπέγραψα κι εγώ προχθές εναντίον τής διχοτόμησης, υπογράφουν
όλοι, ακόμα και η Δημοτική Αρχή ήταν στην αρχή του καταλόγου …χρειάζεται
αγώνας» έλεγε πριν δέκα μέρες κάποιος συνδημότης!
Μήπως πάσχουμε από διχασμό
προσωπικότητας και ξεχνάμε ότι τα χρήματα των αποζημιώσεων για τις
απαλλοτριωμένες εκτάσεις έχουν ονομαστικά εκταμιευθεί;
Μήπως
ξεχάσαμε ότι στις 14 Απριλίου 2004 εγκρίθηκε από τους τοπικούς φορείς η
Περιβαλλοντική μελέτη του έργου για την Αιγείρα και το μόνο αίτημά μας ήταν μια
επιπλέον διάβαση στον Άγιο Παντελεήμονα, αίτημα το οποίο η ΕΡΓΟΣΕ ικανοποίησε
ασυζητητί.
ΜΗΠΩΣ
ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΤΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ και δεν το θυμόμαστε;
Ίσως,
όταν γίνουν τα εγκαίνια του έργου να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει.
Αλλά μέχρι τότε ας αφήσουμε τους φοιτητές που θα θελήσουν να μελετήσουν την
κοινωνιολογική διάσταση του θέματος.
Πολλοί,
βέβαια, στις γραμμές που ακολουθούν θα περιμένουν εκτενές ρεπορτάζ για την
πορεία των εργασιών.
Δυστυχώς
θα τους απογοητεύσουμε, αφού δεν χρειάζεται να γράψουμε αυτά που σε λίγο θα
παρακολουθούμε «ιδίοις όμασι» από τα παράθυρά μας.
