Πρόσκληση στον καθηγητή Κώστα Συνολάκη σε «αντιδιαβρωτική ημερίδα» στην Αιγιαλεία

Ο Λεωνίδας Μαυρουδής - Τοπογράφος Μηχανικός Ε.Μ.Π. και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αιγιαλείας, με επιστολές προς τους, Κώστα Συνολάκη, Καθηγητή Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και Παράκτιας Μηχανικής του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείου Κρήτης και Χρήστο Αναγνώστου Καθηγητή, ερευνητή του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, τους ενημερώνει για τις θέσεις του επάνω στη διαχείρηση των ποταμών και τη διάβρωση των ακτών.  Συγκεκριμένα ο συντάκτης των επιστολών αυτών τονίζει την άποψη ότι πρέπει να γίνεται τεχνικός εμπλουτισμός με ποτάμια ύλη στις ακτές της Αιγιαλείας που πλήττονται από τη διάβρωση.

Παράλληλα, καλεί τον κ. Συνολάκη να είναι εισηγητής σε ημερίδα – συζήτηση  την οποία σκέφτεται ο Δήμος να οργανώσει πολύ σύντομα
και στην οποία εκτός από επιστήμονες θα συμμετέχουν και  κυβερνητικοί - πολιτειακοί παράγοντες, προκειμένου να βρεθούν οι προσφορότερες δράσεις για την λύση των παραπάνω προβλημάτων, την διασφάλιση του έλεγχου τους ώστε να μην υπάρχουν παρεκτροπές, αλλά και την νομοθετική αλλαγή όπου χρειάζεται  για την κατοχύρωση των λύσεων αυτών.

  Στις επιστολές του ο κ. Μαυρουδής, μεταξύ άλλων, αναφέρει: … ¨τα ποτάμια χρειάζονται διαχείριση¨, λαμβάνοντας υπόψη μας ότι η διαμόρφωση των παραθαλάσσιων και παραποτάμιων οικισμών είναι μη αναστρέψιμη και ότι η προσπάθεια διατήρησης των ποταμών, σε συγκεκριμένη κοίτη, με διατομή που θα μπορεί να δεχθεί οποιαδήποτε πλημμύρα, θα είναι διαρκής.  

Πιστεύω ακράδαντα, αφού δεν μπορούμε οικιστικά να επαναφέρουμε την κατάσταση στην προ του 1850 εποχή, ότι η λύση και των δύο προβλημάτων (πλημμυρικά φαινόμενα και διάβρωση των ακτών)  είναι να βοηθήσουμε την φύση με τεχνητό τρόπο να κάνει αυτό που έκανε συνεχώς, χιλιάδες χρόνια. Δηλαδή αφού δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στα ποτάμια την δημιουργία εκτεταμένου δελταΐκού συστήματος προκειμένου να διαθέσουν το μεγαλύτερο μέρος της στερεομεταφορά τους, (γιατί τότε έπρεπε να εκκενώσουμε πολλούς παραλιακούς οικισμούς),  ας μεταφέρουμε εμείς με τεχνητό τρόπο το ποσοστό που μετέφερε και το ποτάμι στην θάλασσα το δε υπόλοιπο που περισσεύει (αυτό δηλ. που διέθεταν τα ίδια τα ποτάμια στις περιοχές γύρω από το τελευταίο τμήμα τους πριν την εκβολή τους)  ας το διαθέσουμε σε ότι αποφασίσουμε σαν κοινωνία.

Αν συμφωνήσουμε τελικά, ότι τα ποτάμια χρειάζονται διαχείριση, θα βοηθήσουμε, τις τοπικές κοινωνίες, την επιστημονική κοινότητα αλλά και το κράτος  να συζητήσουν  και να βρουν τις σωστές λύσεις αλλά και τους τρόπους ελέγχου για τον καθαρισμό της κοίτης τους από τις φερτές ύλες (αμμοχάλικα), καθώς θα μπορέσουμε να  υπολογίσουμε το ποσοστό αυτών των φερτών που θα χρειαστεί να μεταφέρουμε με τεχνητό τρόπο στις εκβολές των ποταμών, για να λύσουμε ταυτόχρονα και το πρόβλημα της διάβρωσης των ακτών. Η συζήτηση αυτή πρέπει να γίνει με καθαρά επιστημονικά κριτήρια, με νηφαλιότητα, αποφεύγοντας λαϊκισμούς, ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις και διαλύοντας τους μύθους που έχουν δημιουργηθεί γύρω από την διαχείρηση των ποταμών και την διάβρωση των ακτών ώστε να καταφέρουμε και τις παραλίες που είχαμε πριν από σαράντα και πλέον χρόνια να ανακτήσουμε και τα πλημμυρικά φαινόμενα να αποφύγουμε και η τοπική κοινωνία να ενισχυθεί σε έργα, εκμεταλλευόμενη το περίσσευμα των ποταμίσιων φερτών υλικών. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε  ότι θα οδηγηθεί η περιοχή  εκεί που όλοι μας οραματιζόμαστε και όλοι μας επιθυμούμε…